KOPERTY FIRMOWE W BADANIACH NAD HISTORIĄ KRAKOWSKICH FIRM I ZAKŁADÓW RZEMIEŚLNICZYCH CZ. 6.

Szczegóły

Opublikowano: środa, 24, luty 2021 09:05

KOPERTY FIRMOWE W BADANIACH

NAD HISTORIĄ KRAKOWSKICH FIRM I ZAKŁADÓW RZEMIEŚLNICZYCH

CZ. 6.

            Zainspirowani przez Kol. Jacka Zająca, który na klubowej stronie internetowej pokazał- z opisem - interesujący walor, kartkę firmową Księgarni Katolickiej dr. Władysława Miłkowskiego w Krakowie z nadrukiem w języku francuskim, zaprezentujemy tym razem koperty firmowe dwóch kolejnych księgarń z Krakowa.

Fot. 1 Koperta firmowa o wymiarach 176x 125 mm z nadrukowanym logo firmy oraz

           nazwą, dokładnym adresem nawet z podaniem numeru konta czekowego księgarni

           Leona Frommera. Koperta posiada również nadruk informujący o opłacie uiszczonej

           w gotówce zgodnie z reskryptem M.P.I. T nr P.W/501/67/33. Koperta pochodzi

           z obiegu pocztowego i wysłano ją z Urzędu Pocztowego Kraków 2 dnia 7.V. 1934

           roku na adres prywatny wpisany omyłkowo i poprawiony odręcznie prawdopodobnie

           przez pracownika poczty. Do skasowania opłaty za przesyłkę wykorzystano wirnik

           z napisem „zapisz się na członka L.O.P.P”.

                        Leon Frommer (1853 Kraków – 1943 Skawina) był księgarzem i nakładcą. Po ukończeniu gimnazjum 1873 roku rozpoczął pracę w wypożyczalni L. Gumplowicza w Krakowie. W 1879 zakupił antykwariat książek i nut przy ulicy Szewskiej 7 przeniesiony później na ulicę Floriańską 39. Księgarnia Leona Frommera powstała, jak wydrukowano na kopercie w 1876 roku W 1892 roku uzyskał koncesję na prowadzenie księgarni, która specjalizowała się w podręcznikach uniwersyteckich z dziedziny medycyny później prawa. Działalność nakładową uzyskał w 1881 roku. Specjalizował się w wydawaniu nut, a następnie z dziedziny prawa. Frommer był aktywnym działaczem różnych organizacji księgarskich, a także wydawał w okresie międzywojennym czasopismo „Wiadomości Prawnicze...”. Po wkroczeniu do Krakowa wojsk niemieckich księgarnia została zlikwidowana, a on sam przeniósł się do Skawiny gdzie został rozstrzelany w 1943 roku. (zob.Słownik pracowników książki polskiej PWN Warszawa 1972).

Fot. 2 Koperta firmowa o wymiarach 157 x 127 mm z nadrukiem nazwy firmy i jej

         właściciela, numerem telefonu i numerem konta PKO oraz adresem także z nazwą ulicy

        podaną w języku niemieckim (Podwale/Westring) 51. Koperta pochodzi z obiegu

         pocztowego i wysłana została z Urzędu Pocztowego Krakau 2 w dniu 12 I 1943 roku

         do Goszyc k/Kocmyrzowa. Przesyłka ofrankowana jest znaczkiem wydanym przez

         pocztę Generalnej Guberni z wizerunkiem Hitlera.

                        Właścicielem księgarni „Nauka i Sztuka” był Stefan Kamiński (1907 –1974

         Kraków). W 1927 roku przybył do Krakowa rozpoczynając pracę w Księgarni

         Jagiellońskiej, później jako pomocnik księgarza w księgarni Towarzystwa Szkoły

         Ludowej. W 1932 roku stał się wspólnikiem K. Leśniaka właściciela Księgarni

       „Nauka i Sztuka”. Od połowy 1933 roku objął kierownictwo księgarni, a w 1939 roku

         stał się jej właścicielem. W 1933 roku podjął działalność wydawniczą. Podczas wojny

         przy księgarni otworzył wypożyczalnię książek. Prowadził także działalność

         konspiracyjną. Był wybitnym księgarzem, antykwariuszem, nakładcą, bibliofilem i

       działaczem organizacji związanych z księgarstwem wielokrotnie nagradzanym i

       honorowanym (zob.Słownik pracowników książki polskiej, suplement PWN 1986).

                        Na kopercie zasługują na uwagę nazwisko adresata oraz miejsce jego

       pobytu podczas okupacji. Jest to jednak opowieść na dłuższy artykuł.

Jerzy Duda

Administrator Piotr

KOPERTY FIRMOWE W BADANIACH NAD HISTORIĄ KRAKOWSKICH FIRM I ZAKŁADÓW RZEMIEŚLNICZYCH CZ. 5.

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 19, luty 2021 13:25

KOPERTY FIRMOWE W BADANIACH

NAD HISTORIĄ KRAKOWSKICH FIRM I ZAKŁADÓW RZEMIEŚLNICZYCH

CZ. 5.

            W poprzednich 4. odcinkach naszego cyklu prezentowaliśmy koperty firmowe różnych firm, „fabryk”, zakładów rzemieślniczych, wytwórni i firm handlowych z Krakowa. W trzeciej części książki Dawne Zakłady Rzemieślnicze i Przemysłowe Krakowa, autorzy zwrócili uwagę na ważniejsze kompleksy przemysłowe i komunalne Krakowa z zachowaną ich pierwotną funkcją. Do tych kompleksów zaliczono m. in. Zespół Zajezdni Tramwajowej, Zespół Elektrowni Miejskiej, Zespół Gazowni Miejskiej. W ostatnim czasie otrzymaliśmy od naszego Kolegi Klubowego zapytanie czy podczas opracowywania trzeciej części książki zespół autorski korzystał z informacji zawartych na kopertach firmowych i czy one były przedmiotem zainteresowania autorów. O ile dobrze pamiętam – jako współautor książki - w czasie jej opracowywania nie mieliśmy dostępu do kopert firmowych wspomnianych kompleksów komunalnych. Autorzy korzystali z wcześniejszych opracowań historycznych, technicznych dotyczących wspomnianych obiektów. Informacje uzupełniano o dane pozyskiwane np. z archiwów zakładowych w których nie napotykaliśmy kopert firmowych.

Koperty takie oczywiście istnieją o czym świadczą przykłady które prezentujemy poniżej. Na początek interesujący walor którego skan wraz z opisem otrzymaliśmy od Klubowego Kolegi Jacka Zająca.

Fot.1 Koperta firmowa z wydrukowaną nazwą firmy Krakowska Spółka Tramwayowa ale

         bez innych danych np. adresu siedziby, numeru telefonu czy innych informacji. Koperta

         o wymiarach 180 x 115 mm przesyłki listowej, zagranicznej, poleconej z erką w postaci

         naklejki wysłana z Urzędu Pocztowego Kraków 6 (mieszczącego się na Krakowskim

         Kazimierzu) w październiku 1909 roku do Norymbergi. Przesyłka ofrankowana 5.

         znaczkami austriackimi o wartości 45 hal.

                        Historia krakowskiej komunikacji publicznej zaczyna się od pierwszych

         omnibusów konnych z 1867 roku wykorzystywanych na trasie z Krakowa do

         Swoszowic. Pierwsza koncesja na omnibusy konne kursujące po Krakowie została

         udzielona w 1875 roku na trasie od Mostu Podgórskiego do dworca kolei. Pierwsza

         linia tramwaju konnego, wąskotorowego została uruchomiona w 1882 roku na trasie

         Dworzec kolei- Rynek – Most Podgórski. W latach 1882 – 1888 zbudowano zajezdnię

         tramwajową przy ulicy św. Wawrzyńca, a w 1900 roku została utworzona Krakowska

       Spółka Tramwajowa, której zadaniem było wprowadzenie kolei miejskiej napędzanej

       elektrycznością . Prezentowana koperta jest jedną z pierwszych kopert firmowych

       wspomnianej Spółki.

Fot. 2 Koperta firmowa z wydrukowana nazwą firmy Miejska Kolej Elektryczna w podtytule

         Krakowska Spółka Tramwajowa Jest to kolejna nazwa firmy związanej z komunikacją

         tramwajową ale już elektryczną . Pierwszą linię tramwaju o napędzie elektrycznym

         uruchomiono 16 III 1901 roku. Rozbudowa kolei elektrycznej szła bardzo szybko. W

       1902 roku uruchomiono linię   Rynek Główny-Szewska – Podwale – Park Krakowski.

         Po zatargach pomiędzy Krakowską Spółka Tramwajowa a Zarządem Miasta ten ostatni

         powołał w 1928 roku nowa spółkę pod nazwa Krakowska Miejska Kolej Elektryczna.

         Pokazana koperta na fot. 2 jest jedna z pierwszych kopert firmowych nowej firmy

         powstałej z fuzji z Krakowską Spółką Tramwajową. Jest to koperta firmowa

         o   wymiarach 156 x 126 mm przesyłki zagranicznej, poleconej z erka w postaci odbitki

       pieczątki w kolorze czarnym z odręcznie wpisanym numerem wysłana z Urzędu

       Pocztowego Kraków 6 (Kazimierz) w dniu 31 V 1929 roku do Szwajcarii. Przesyłka

       była w Zurychu dnia 2 VI 1929 roku o czym świadczy stempel odbiorczy na rewersie

       koperty. Przesyłka jest ofrankowana 4. znaczkami w tym dwoma Fi. 238 na awersie i

       dwoma na rewersie Fi. 208. Łączna frankatura wynosi 1,10 zł zgodnie z taryfą.

Fot.3 Jeszcze jedna koperta firmowa używana przez firmę zajmującą się komunikacją

       tramwajową w Krakowie. Nadruk na kopercie odnosi się do Miejskiej Kolei

       Elektrycznej w Krakowie z podaną siedzibą; ul. św. Wawrzyńca 13 i numerem telefonu.

       Po II wojnie światowej w 1946 roku spółkę Krakowska Miejska Kolej Elektryczna

       przemianowano na Miejską Kolej Elektryczną w Krakowie. Prezentowana koperta

       firmowa pochodzi z 1950 i może być zaliczona do ostatnich kopert Miejskiej Kolei

       Elektrycznej w Krakowie bowiem w roku 1951 roku zostało utworzone   Miejskie

       Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. Prezentowana koperta firmowa o standardowych

       wymiarach przesyłki listowej, krajowej, poleconej z erką w postaci odbitki pieczątki w

       kolorze czarnym z odręcznie wpisanym numerem wysłana z Urzędu Pocztowego Kraków

       6 (Kazimierz) w dniu 28 (?) 1950 roku do Warszawy. Przesyłka ofrankowana jest trzema

       znaczkami Fi. 448 i 524 o łącznej frankaturze 135 złotych.

Fot.4 Pokazana na fot. 4 koperta na pierwszy rzut oka nie robi wrażenia koperty firmowej.

           Jest to koperta standardowa pod względem wymiarów, a jedynie nadruk wykonany

           małymi literami bez szczególnego wyróżnienia w postaci np. podkreślenia, ramki,

           dodatkowych informacji świadczy o przynależności do kopert firmowych    

           Nadrukowany tekst „Elektrownia Miejska w Krakowie” w dolnej części opatrzony

         jest niewiele znaczącymi trzema kwadratami.

                   Jest to koperta przesyłki listowej zagranicznej wysłana z Urzędu Pocztowego

           Kraków 1 (Krakau 1) dni 3.III 1911 roku do Genewy. Przesyłka ofrankowana

           znaczkiem austriackim o nominale 25 hal. Kraków posiadał przed 1900 rokiem

           lokalne elektrownie, które działały np. na potrzeby Teatru im. Juliusza Słowackiego

           coraz znaczniejszych fabryk.. Dopiero w 1904 podjęto decyzje o budowie Miejskiej

           Elektrowni , Zlokalizowano ją na przy ulicy św. Wawrzyńca i oddano do użytku

           w 1905 roku. W latach 1906-1907 elektrownie rozbudowano, wprowadzono nowe

           maszyny Elektrownia zaprzestała działalności w latach 80. XX wieku.

Na zakończenie tej części naszego cyklu prezentujemy dwie koperty firmowe instytucji, które miały duże znaczenie gospodarcze dla Krakowa w zakresie transportu. Wprawdzie obie instytucje odbiegają tematycznie od naszego cyklu bo one nie są ani fabryką ani zakładem rzemieślniczym, ale łączą się z nimi w sposób pośredni. Są to: Koleje Państwowe z Dyrekcją w Krakowie i Kolej lokalna Kraków –Kocmyrzów.

Fot. 5 Koperta firmowa o charakterze urzędowym o wymiarach 192 x 125 austriackich Kolei

           Państwowych z C.k. Dyrekcją kolei państwowych w Krakowie. Koperta dwujęzyczna

           służąca do przesyłania pism urzędowych, dlatego przesyłka była wolna od opłaty,

           wysłana z Urzędu Pocztowego Kraków 1 (Krakau 1) 19.3.1916 roku do pracownika

           kolei. Zachował się dokument wysłany do pracownika w którym znalazło się

           drukowane postanowienie w sprawie wypłat emerytur i dodatków na zaopatrzenie

           osobom mieszkającym w kraju.

Fot. 6 Koperta firmowa standardowych wymiarów firmy Kolej Lokalna Kraków-

           Kocmyrzów. Koperta bez obiegu z naklejonym znaczkiem. O historii tej kolei pisał

           Roman Garbacik w książce „Dzieje Kolei Kocmyrzowskiej 1899- 2010” .

 Cdn.

Jerzy Duda

Administrator   Piotr

PÓŁ WIEKU KRAKOWSKICH INFORMATORÓW I PRASY FILATELISTYCZNEJ.

Szczegóły

Opublikowano: środa, 17, luty 2021 10:38

PÓŁ WIEKU KRAKOWSKICH INFORMATORÓW I PRASY

FILATELISTYCZNEJ.

            W 2010 roku redaktorzy czasopisma „Filatelista Małopolski” Lucjan Piekarz i Jerzy Duda w numerze 1-2/2010 stawiali sobie pytania, czy wydanie 75. numeru pisma to jubileusz wart odnotowania i czy dwudziestodziewięcioletnia obecność pisma na rynku filatelistycznym upoważniał do skromnego choćby świętowania. Świętowanie nie było zabronione, ale czasy dla filatelistyki były mało   optymistyczne i sami redaktorzy zrezygnowali z jubileuszowych uciech proponując odłożenie świętowania po wydaniu numeru setnego. Trudno było dać wiarę spełnienia takiej propozycji, w tamtym czasie, ale redaktorzy żyli nadzieją. Wbrew wszelkim przeciwnościom numer 100. „Filatelisty Małopolskiego” ukazał się chociaż jeden z redaktorów nie doczekał tej chwili. Co do świętowania to było ono skromne i w „gronie rodzinnym”, ale opasły numer „100” świadczy o tym, że chęć świętowania była.

Jak doszło do tego, że powstały w Krakowie informatory filatelistyczne i prasa filatelistyczna oraz jaki był ich los postaram się wyjaśnić w krótkim tekście, który zgodnie ze współczesnymi tendencjami znajdzie się na klubowej stronie internetowej, powszechnie dostępnej. Trzeba bowiem wiedzieć, że to co było na początku posiada klauzulę „Do użytku wewnętrznego”, a to co późniejsze czyli „Filatelista Małopolski” nigdy nie figurował w wykazie czasopiśmiennictwa filatelistycznego na oficjalnej stronie internetowej Polskiego Związku Filatelistów. To nas cieszyło bowiem z jednej strony rodziło posmak tajemniczości czasopisma, a z drugiej dawało nam pewną swobodę, niezależność działania i publikowania. Natomiast czasopismo posiada numer ISSN co gwarantuje zainteresowanym możliwość zapoznania się z treścią w Bibliotece Narodowej i Bibliotece Jagiellońskiej.

W kwietniu 1972 roku ukazał się pierwszy numer druku pt. ”Informator Filatelistyczny”   przeznaczonego dla członków Koła PZF nr 1 im. Stanisława Miksteina. Czterostronicowy druk z informacjami przygotowanymi przez Jana Malika drukowano w nakładzie 1000 egzemplarzy w Prasowych Zakładach Graficznych RSW „Prasa” w Krakowie ul. Wielopole 1. W kolejnych numerach m.in. w nr 2 z lipca 1972 roku, nr 3 z października 1972, nr 1 ze stycznia 1973 dołączona była wkładka z odbitkami stałych datowników propagandowych. Wkładki te dołączane były aż do numeru z grudnia 1976 roku. „Informator filatelistyczny” miał adnotację „Do użytku wewnętrznego” ale drukowano go w nakładach od 1000 do 2000 sztuk. Ukazywał się nieregularnie. W Informatorze publikowano materiały dotyczące polskiej filatelistyki w ogóle, a w szczególności interesujące członków Koła PZF nr 1. Znajdowały się również artykuły dotyczące np. zbieraczy erek zgrupowanych w Sekcji Zbieraczy Erek przy Kole PZF nr 1 w Krakowie również omawiające dokonania nowoutworzonego Klubu Zbieraczy Znaczków Czechosłowackich. Drukowano sprawozdania z wystaw oraz artykuły merytoryczne dotyczące kolekcjonerstwa i wyników badań znaczków w tym głownie fałszerstw. Prezentowano nowości wydane przez Pocztę Polską, wykazy członków Koła PZF nr 1 ale i filatelistów spoza Koła wyróżnionych dyplomami, medalami i honorowymi odznakami. Publikowano nekrologi zmarłych krakowskich filatelistów. Ostatni „Informator Filatelistyczny” w moim zbiorze nosi datę grudzień 1976 rok, a w nim m.in. sprawozdanie z obchodów „Srebrnego jubileuszu Koła PZF nr.1 im.Stanisława Miksteina w Krakowie.  

            W kwietniu 1981 roku ukazał się „Informator Filatelistyczny” ale wydany przez Zarząd Krakowskiego Okręgu Polskiego Związku Filatelistów”. Zarząd Okręgu poinformował we wstępie; że powstała możliwość wydania przez Zarząd Krakowskiego Okręgu PZF informatora przeznaczonego dla Kół i szerokiego aktywu PZF. Warto wspomnieć, że od pierwszego numeru tego „Informatora” (nienumerowanego) wydanego w nakładzie 1000 egzemplarzy   rozpoczęła się numeracja „Filatelisty Małopolskiego”. Szesnastokartkowy druk w formacie 18 x 25,5 cm z czaro-białymi ilustracjami opracował i zredagował Lucjan Piekarz. Pierwszy numer zawierał sprawozdanie z kadencji Zarządu Okręgu za lata 1977-1980, nadzwyczaj ciekawą informacje na temat utworzenia Domu Filatelisty w Krakowie, a także artykuł o jubileuszu 30. rocznicy Krakowskiego Okręgu PZF. Zaprezentowano plan pracy Zarządu ma I półrocze 1981 roku, informacje o nowelizacji przepisów dotyczących wymiany walorów filatelistycznych z zagranicą, a także umieszczono obszerne wspomnienie o zmarłym Józefie Machowskim. Do czasu ogłoszeniu w Polsce stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku ukazały się jeszcze trzy numery „Informatora Filatelistycznego” ; w czerwcu, sierpniu i grudniu 1981 roku. Wiele miejsca poświęcono sprawom organizacyjnym, zaprezentowano bogatą kronikę najważniejszych wydarzeń, listy odznaczonych , sprawom wystaw i uczestnictwa członków PZF z Krakowa, a także ilustracje i opisy okolicznościowych stempli pocztowych stosowanych w Krakowskim Okręgu Poczty i Telekomunikacji. Wydawanie Informatora zostało przerwane zgodnie z prawnymi regulacjami stanu wojennego. Kolejny numer ukazał się w lutym 1993 roku. Właściwa numeracja   informatora rozpoczęła się od lutego 1983 roku, był to numer 1 z tym, że wcześniej kolejne numery opatrzono odpowiednią ilością gwiazdek. Dopiero w lipcu 1983 roku odnotowano jego właściwa numerację to znaczy podając kolejny numer wydania

z danego roku oraz kolejny numer od początku wydawania informatora, w tym przypadku

2( 8). Opracowaniem i redakcją informatora zajmował się od pierwszego numeru Lucjan Piekarz, znany i ceniony filatelista i działacz związkowy, zmarły 12. 01.2017 rok.

Ostatni numer drukowanej wersji „Informatora Filatelistycznego” ukazał się w styczniu 1986 roku jako numer 1(16). Wydrukowano go w Drukarni Wydawniczej im. W.L. Anczyca w Krakowie w nakładzie 1000 egzemplarzy. W tym ostatnim numerze wiele miejsca poświęcono spisowi zadań   Zarządu na kolejna kadencję, na temat wystaw, była również informacja o projektancie znaczków pocztowych Józefie Wilczyku oraz wspomnieniowy artykuł o Andrzeju Lipskim. Numer 1(6) kończył pewien etap działalności wydawniczej Okręgu Krakowskiego PZF. Przerwano wydawanie „Informatora Filatelistycznego” zarówno z powodu braku środków finansowych jak i zmian społeczno politycznych, które nastąpiły w kraju po 1989 roku.

Przerwa w wydawaniu „Informatora Filatelistycznego” trwała 6 lat. To zaś oznacza , że filatelistyka krakowska nie posiada dokumentacji prac, działalności, wykazu problemów i osiągnięć ani u progu Rzeczpospolitej Polskiej czyli od 1989 ani późniejszych kilku latach.

Wznowienie wydawania „Informatora Filatelistycznego” nastąpiło w roku 1992 i   przypadło na czas rosnącej inflację, a później hiperinflacji w latach 1990- 1994. To zaś   miało fatalne skutki dla pisma w zakresie edytorskim i redakcyjnym. Szata graficzna przypominała podziemne pisemka z czasów stanu wojennego. Materiały przygotowywane na maszynie do pisania powielane były metodą kserograficzną i rozprowadzane podczas zebrań wymiennych. Czterostronicowe odbitki kserograficzne wykonywane metodą chałupniczą miały numerację od nr 1 (17) wrzesień 1992 do nr 3(21) wydanym w lipcu 1993 roku. W tym czasie planowano i zrealizowano w Krakowie i Polsce nadzwyczajne wydarzenia filatelistyczne o zasięgu światowym, a mianowicie; uroczystości związane z   obchodami 100- lecia polskiego ruchu filatelistycznego, zapoczątkowanego w Krakowie, oraz otwarcie 7 maja 1993 roku Światowej Wystawy Filatelistycznej „Polska 93” w Poznaniu. Sądzę, że ważność wydarzeń i potrzeba odnotowania czy zarejestrowania tych wydarzeń, stała u podstaw decyzji Lucjana Piekarza, który podjąć się redagowania i wydawania „Informatora” w wersji trudnej do przyjęcia z dzisiejszego punktu widzenia.

Kolejną zmianę zaproponował Zarząd Okręgu Krakowskiego w 1994 roku. Polegała ona na wzbogaceniu tytułu czasopisma, które od numeru 1(22) wydanego w październiku 1994 roku miało tytuł „Krakowski Informator Filatelistyczny” i nieco ulepszoną szatę graficzną. Jednak w dalszym ciągu był to druczek niewielkiej objętości (ośmiostronicowy) wydawany techniką powielaczową. Wydano dwa numery w grudniu 1994 i styczniu 1995, a następny, podwójny numer w czerwcu 1995 roku. W styczniu 1995 roku nastąpiła denominacja złotówki, znaczki pocztowe przestały straszyć nominałami 5, 10, 20 i 50 tysięcy zł. Pierwszy znaczek wprowadzony do obiegu w 1995 roku ma nominał 35 groszy. Poza stałymi działami w „Krakowskim Informatorze Filatelistycznym” pojawiały się niepokojące statystyki na temat liczebności członków PZF. Donoszono o dramatycznie zmniejszającej się liczbie członków oraz kół ( pond 60 % w okresie jednej kadencji) oraz o aktualnych pracach w kołach, w tym głównie przy organizowaniu wystaw i pokazów. Od numeru 1(22) czasopismo „Krakowski Informator Filatelistyczny” otrzymało numer ISSN ( PL ISSN 0239-5487) z koniecznością przesyłania każdego wydanego numeru do Biblioteki Narodowej i Biblioteki Jagiellońskiej oraz innych wskazanych bibliotek, jako egzemplarza obowiązkowego.

W marcu 1997 roku ukazał się numer 1(29) w dotychczasowym formacie, który w dużej części był poświęcony Stanisławowi Miksteinowi w 40. rocznicę jego śmierci i 45-lecie Koła nr 1 w Krakowie. Pisano również o działalności Klubu „Cracoviana” oraz wprowadzono dział pt. Blankietowe kartki pocztowe wydane w Krakowskim Okręgu Poczty. Kontynuowano opisy okolicznościowych datowników pocztowych. Ciekawostka był również dział „Piórem krakowskich autorów”.

Kolejny numer 1(30) wydany został w nowej szacie graficznej i w nowym formacie (A5 czyli 15 x 21 cm)i był przygotowywany do druku komputerowo. Odnotowano to w stopce redakcyjnej w numerze 3(33) następująco: Redakcja Lucjan Piekarz, opracowanie komputerowe; Ewa Nawrot.

Zasadnicza zmiana w zakresie wydawania krakowskiej prasy filatelistycznej nastąpiła w roku 1999. Przede wszystkim zmieniona została nazwa czasopisma, które otrzymało tytuł   „Filatelista Małopolski”. Zmiana tytułu spowodowana była wprowadzeniem w kraju nowego podziału administracyjnego, w ramach którego w miejsce dotychczasowego województwa miejskiego krakowskiego powstało województwo małopolskie ze znacznie rozszerzonym obszarem. W marcu 1999 roku ukazał   numer 34   z okładką w kolorze niebieskim czyli „krakowskim” . Od numeru 42 czyli od marca 2001 roku nastąpiła zmiana rysunku okładki na której po raz pierwszy odnotowano, że jest to pismo Zarządu Małopolskiego Okręgu Polskiego Związku Filatelistów w Krakowie.

Od numeru 1(62) z marca 2007 roku „Filatelista Małopolski” wydawany był pod redakcją Lucjana Piekarza, w opracowaniu komputerowym Łukasza Buchały i drukowany w formacie C5(16x23 cm) w Wydawnictwie i Drukarni Towarzystwa Słowaków w Polsce z siedzibą w Krakowie przy ulicy św. Filipa 7. Czasopismo wydawane jako kwartalnik miało kolorową okładkę na której znajdował się zarys granic województwa małopolskiego i reprodukcje znaczków pocztowych tematycznie związanych z wybranym miastem. Na życzenie redaktora Piekarza w związku z jego pogarszającym się stanem zdrowia rozpocząłem współpracę redaktorską w czerwcu 2009 roku nr2(71), a od nr 1-2 (74-75) wydanego w czerwcu 2010 roku stałem się oficjalnym współpracownikiem z nazwiskiem umieszczonym w stopce kolejnych numerów. Od numeru 1-2(78-79) styczeń- czerwiec 2011 roku opracowanie komputerowe „Filatelisty Małopolskiego” wykonywał Andrzej Błaszczyk, który zajmuje się tym do dzisiaj. Od numeru 1-2(78-79) okładka projektowana była jako kompozycja tworzona z materiału filatelistycznego związanego z wydarzeniami i pocztowymi wydaniami dotyczącymi Małopolski.

W styczniu 2011 roku pełną współpracę w redagowaniu i wydawaniu „Filatelisty Małopolskiego” zapowiedział nowowybrany prezes Okręgu Małopolskiego na kadencję 2011-2015 prof. dr hab. inż. Stanisław Mitkowski. Twórczą, owocną i bezstresową współpracę kontynuowaliśmy i w kolejnej kadencji 2016 –2021 wydając do końca 2020 roku w Okręgu Małopolskim PZF kolejne numery czasopisma w zależności od stanu finansów Okręgu Małopolskiego i aktywności członków jako; kwartalnik w nakładzie 300 egzemplarzy, następnie półrocznik w nakładzie 250 egzemplarzy, a ostatnio jako rocznik w nakładzie 200 egzemplarzy. W końcu roku 2020 zamknięty został nr 106 „Filatelisty Małopolskiego”, a drukiem ukazał się w lutym 2021. Tym samym rozpoczął się czterdziesty rok istnienia krakowskiego czasopisma filatelistycznego.

„Informator Filatelistyczny” i „Filatelista Małopolski” pod redakcją Lucjana Piekarza dostępowały zaszczytu pochwał od władz Związku, i nagród na wystawach przyznawanych w kategorii literatury filatelistycznej np. w 2007 roku na Krajowej Wystawie Filatelistycznej „Literatura- Tarnów 2008”. „Filatelista Małopolski” był odznaczony dwukrotnie Medalem PZF za Zasługi dla Rozwoju Publikacji Filatelistycznych co jest odnotowane na stronie tytułowej kolejnych numerów czasopisma. Nie tak dawno bo w 2015 roku „Filatelista Małopolski” otrzymał w kategorii literatury filatelistycznej dyplom w randze Medalu Pozłacanego na XIV Międzynarodowej Wystawie Filatelistycznej „UKRFILEKSP – 2015” we Lwowie.

Tak w skrócie przedstawia się historia krakowskiej prasy filatelistycznej po 1950 roku wydawanej przez właściwe organa związkowe. Czas po pandemii przyniesie zapewne wiele nowych spraw związanych z kolekcjonerstwem, tym samym z literaturą tematyczną, jej zadaniem, formą oraz metodami upowszechnienia.

                                                                                               Jerzy Duda